Ξεκινάς από το σπίτι με το επαναχρησιμοποιούμενο ποτήρι και καλαμάκι. Έχεις πάντα μαζί σου υφασμάτινες τσάντες, μαντήλια και το βάζο σου (με σπιτικό/φυσικό αντισηπτικό), και την υφασμάτινη μάσκα σου. Και έχεις ξεχάσει το μπουκάλι με το νερό σου. Ζητάς ευγενικά ποτήρι και όχι μπουκάλι, αλλά παίρνεις την απάντηση “για λόγους υγείας προσφέρουμε μόνο μπουκάλια”. Απογοήτευση, εκνευρισμός, θυμός και πάλι απογοήτευση. Μοιάζει ο κύκλος των πλαστικών μιας χρήσης να είναι αέναος. Στην αρχή που ξεκινάς να μαθαίνεις για το zero waste σκέφτεσαι ότι θα είναι κάτι απλό: θα αλλάξω τα μιας χρήσης, θα αρνούμαι ο,τι δεν χρειάζομαι και μια χαρά! Και η πραγματικότητα σου κάνει μια αγκαλιά κατανόησης διότι το zero waste, δεν είναι κάτι που γίνεται μια φορά. Είναι μια συνεχής προσπάθεια.

Όπως είπε και η Anne Marie Bonneau,

Δεν χρειαζόμαστε μερικούς ανθρώπους να εφαρμόζουν τέλεια το zero waste. Χρειαζόμαστε εκατομμύρια ανθρώπους να το εφαρμόζουν ατελή.

Το παραπάνω είναι πολύ σημαντικό! Μπορεί να φαίνεται ότι αιτιολογείται έτσι η χρήση πλαστικού, η πραγματικότητα όμως είναι ότι το να αφαιρέσεις πλήρως και οριστικά το πλαστικό από την καθημερινότητα σου, είναι κάτι που μπορεί να γίνει στρεσσογόνο και να απογοητευτείς γρήγορα. Επίσης, όταν παίρνεις κάτι μιας χρήσης, ή δεν έχεις άλλη επιλογή, να γεμίζεις τύψεις. Να έχεις δηλαδή το Σύνδρομο Περιβαλλοντικής Ενοχής – Environmental Guilt Syndrome (EGS) και να μπλοκάρεις.

Ομολογώ ότι μου συνέβηκε αρκετές φορές στην αρχή, ειδικά με την έντονη κριτική που ασκούν οι γύρω σου όταν απλώς χρησιμοποιείς κάτι που δεν θα πεταχτεί αμέσως. Είδα και τα βίντεο με άτομα που είχαν σε 1 χρόνο 1 βάζο σκουπίδια, και απογοητεύτηκα. Αυτές τις μέρες μάλιστα, με δυσκολεύει εξαιρετικά λόγω συνθηκών Covid19, όπου το πλαστικό μπουκάλι (αντισηπτικά), τα γάντια μιας χρήσης, τα μωρομάντηλα και τα αντισηπτικά μαντηλάκια, τα μιας χρήσης πετσέτες, κλπ θεωρούνται αναγκαία. Η επιβολή τόσο μεγάλης ποσότητας μιας χρήσης ειδών, ίσως μας προστατεύουν από τον ιό σήμερα, αλλά δηλητηριάζουν τον οργανισμό μας αύριο.

Ας κάνει η κάθε μια από εμάς την προσπάθεια της. Ας αφαιρούμε ένα πλαστικό κάθε εβδομάδα/μήνα, ας κάνουμε μια αλλαγή, ας προβληματιστούμε, ας μιλήσουμε με άλλες γύρω μας. Και ελπίζω ότι, όπως οι υφασμάτινες μάσκες (που δέχτηκαν έντονη κριτική και χλευασμό) πλέον είναι αποδεκτές και πρώτη λύση αντί των μιας χρήσης, έτσι και το σαπούνι, το πλύσιμο χεριών, τα υφασμάτινα μαντήλια και υφασμάτινα μαντηλάκια, οι πετσέτες, κλπ να είναι η πρώτη επιλογή, και τα μιας χρήσης να είναι μόνο ως λύση ανάγκης.

Keep trying, Keep changing, Keep zero waste living every day!